Laatste dag van het jaar, mijn blog verdient toch wel nog een nieuwe post. Het afgelopen jaar ... wat kunnen we er nu van zeggen ... We wonen nog steeds hier in de States. Oorspronkelijk was het plan maar 3 jaar te blijven, maar dit is intussen alweer bijna 12 jaar. En nog steeds ben ik er niet uit of ik dit land mijn thuis kan noemen. Ook al zijn we nog steeds aan het zoeken naar een huis, iets wat ik wel graag zou willen. Afgelopen jaar is weer vanalles gebeurd. We begonnen het jaar zonder twee belangrijke mensen in ons leven, mijn vader en de moeder van Maurice. Soms is het niet te beschrijven hoe erg het gemis van pap is, dat hij mijn kids niet kent en dat hij nooit met mam op bezoek zal komen. Het gemis van de moeder van Maurice is weer heel anders, ze is wel hier geweest en heeft onze kinderen goed gekend. Normaal zagen we haar 1 keer per jaar als ze bij ons op bezoek kwam (ik zag haar nog als ik naar Nederland kwam), het is raar dat ze niet meer belt en het gemis tijdens het bezoek van opa was groot.
In maart hebben we afscheid genomen van goeie vrienden van ons, ze zijn verhuisd naar Slowakije. Hun kids waren goeie vrienden van onze kids, we gingen in de zomer vaak samen kamperen. Hopelijk lukt het hun om snel weer terug te komen. Maar door hun vertrek, heb ik ook nieuwe vrienden gemaakt, moeders van school die me erdoorheen hebben geholpen. In de lente hebben de meiden weer softball gespeeld. Ik had niet gedacht dat ik naast korfbal een andere sport zo leuk zou vinden. Maar softball komt er aardig dicht in de buurt. Kelsey en Quincy vinden het ook leuk, zo leuk dat ze zelfs in de zomer nog zijn doorgegaan. Kelsey is zelfs gevraagd voor een competitive team. En dan komt de zomer ... voor de kids 10 weken vakantie. Dit keer zag ik er niet tegenop, leek me alleen maar heerlijk om gewoon onze gang te kunnen gaan, zonder verplichtingen en afspraken. De vakantie ging naar Las Vegas en Disneyland, vooral Disneyland viel erg in de smaak bij de kids. In augustus ben ik met een aantal moeders en hun kids een paar dagen gaan kamperen. Is goed bevallen, ben benieuwd of dit het komend jaar ook gaat gebeuren.
En dan begint de school weer, Kelsey naar Middleschool, Quincy in 4th grade, Owen in 2nd grade en Ayden op Preschool. Middleschool is weer iets nieuws voor ons, ook Kelsey moet wennen. Academisch gaat ze goed, maar het sociale element is toch anders dan op de lagere school. Maar gelukkig gaat dat nu de goede kant op. Met de start van het schooljaar, begint ook weer het voetbalseizoen. Met drie kids in drie verschillende teams en Kelsey ook nog eens in het competitive softball team is het vaak een geregel, gelukkig heb ik geen probleem om dingen te organiseren ! Bijna elke dag moet er wel iemand trainen, op zaterdag voetbalwedstrijden en op zondag heeft Kelsey twee softball wedstrijden. En dan breekt Kelsey haar pols tijdens een softball training, ze ligt er minimaal vier weken uit. Gelukkig is het geen gecompliceerde breuk, dus na bijna vier weken mag het gips eraf, nog twee weken een brace om, en ze is weer klaar. Het voetbalseizoen is nog niet voorbij, dus gelukkig kan ze nog een paar wedstrijden spelen. Softball zit er echter niet meer in, in de playoffs verliest haar team al de eerste wedstrijd. Ondertussen is de vader van Maurice op bezoek, hij vindt het gelukkig niet erg om mee te gaan naar alle wedstrijden. Na zijn vertrek begint het bij mij te kriebelen. Normaal zou ik allang een tripje naar Nederland hebben geboekt. De prijzen zijn belachelijk hoog, maar omdat de prijzen in februari en maart hetzelfde zijn, besluit ik om toch nog in december te gaan. Ik was er erg aan toe, en zoals altijd is het veel te snel voorbij gegaan. Het afscheid van mijn neefjes, broertje, zusje en mam viel niet mee. Door mijn keuze om zover te wonen, maak ik het voor hun ook niet gemakkelijk ... Maar goed, het is zoals het is (cliche, ik weet het, maar het is zo). En zo is het half zes op oudejaarsdag. Ik zit hier op de bank en stink naar het bakken van wafels ! In Nederland is het al 2012, hier nog niet ... Ben benieuwd wat het nieuwe jaar gaat brengen ...
