Ons leven met Ayden

• Ik kan niet meer alleen naar de wc, meneer moet er elke keer bij zijn. Draai ik me om, zit hij met z’n handen in de bak. Of trekt hij de hele wc-rol eraf.....
• Als ik even niet oplet heeft hij alle tissues uit de box gehaald en is ze allemaal kapot aan het trekken.....
• Mijn scraphoek is niet meer safe, ook al heb ik een hele barricade gemaakt, toch slaagt hij erin om bij mijn spullen te komen.....
• Alle kasten moet hij onderzoeken. Regelmatig vind ik plastic bakjes en deksels terug in de woonkamer. In de kast van Owen haalt hij alle sokken uit het bakje. In de kast van de meiden trekt hij de kleren van de kleerhanger af.....
• Ook op letten of alle deuren dicht zijn. Is de deur naar de garage open, dan ‘loopt’ (zeg maar valt) hij gewoon van het trapje af..... Dit geldt dus ook voor de schuifdeuren naar buiten.
• De geliefde Lonely Planet-reisgidsen van Maurice moeten het ook ontgelden. Ja, hij scheurt de pagina’s er zo uit..... Dit geldt dus ook voor de leesboeken van de kinderen. Alleen boeken met harde pagina’s houden het nog effe uit, zolang hij er z’n tanden er niet in zet.....
• Zelfs de mooie nieuwe kinderwagen is zijn doelwit al geweest. De beugel voor hem als hij zit (die waar je speeltjes aan kunt vastmaken), heeft al de afdruk van zijn gebit.....
• Onze salontafel en nachtkastjes zien er leeg uit, Ayden kan er blijkbaar niet tegen als er iets op ligt, hij gooit het danook gewoon op de grond.....
• TV kijken is ook niet meer wat het geweest is. Vooral sinds de nieuwe TV er is. Hij staat er gewoon voor en vindt die bewegende beelden geweldig en verroert zich niet als je zegt dat hij aan de kant moet gaan.....
• Maar het is wel een Schneiders, hij zet zijn tanden in alles wat vlees is, of het nu benen, armen of schouders zijn, alles smaakt hem wel, vraag maar aan Kelsey.....

Maar ach, het is zo’n lief, klein, adorable schatje, en we kunnen hem echt niet missen, maar het leven is wel een beetje ‘anders’ geworden !